به استناد گفتهٔ کهنسالان و کتاب‌ها و سفرنامه‌های تاریخی، یکی از معضلاتی که مردم منطقه در عصر قاجار (یا پیش از آن) با آن دست به گریبان بودند، هجوم ترکمانان بود. این هجوم، به منظور غارت، چپاول اموال و احشام بود. مردم منطقه تدابیر مختلفی برای دفاع به کار می‌گرفتند. به عنوان مثال در نقطه‌ای در «گونو» گلوگاه راه اصلی را با دیوار سنگی مسدود می‌کردند به همین دلیل آن‌جا را «بسته» می‌نامیدند که هم‌اکنون نیز به همین نام خوانده می‌شود. گلوگاه مورد اشاره مکانی است تنگه مانند که در آن‌جا راه باریک می‌شود. مسدود کردن راه به منظور اختلال در حرکت و کاهش سرعت مهاجمین و سرگرم‌کردن آن‌ها بود، تا مردم باخبر شوند. از کوه‌های بالای «بسته» به سمت ترکمانان تیر و سنگ پرتاب می‌شد.

از یکی از قراول‌خانه‌های مشرف بر «بسته» که روی قلهٔ کوهی بنا شده بود، دودی عظیم برپا می‌شد. این دود به منزلهٔ اعلام خطر بود. پیام از قله‌ای به قلهٔ دیگر به سرعت منتقل می‌شد تا به پرور می‌رسید. می‌گویند در نزدیک تنگهٔ پرور، مردم حدود چهل مهاجم ترکمان را، به هلاکت رساندند و سرهای آن‌ها در آن حوالی دفن کردند. این مکان را «چهل‌کلّه» می‌نامند. کهن‌سالان چهل‌کلّه را نماد مقاومت و شجاعت تاریخی خود می‌دانند.

منبع عکس : ErkinNews.ir